“…όπου ο ρατσισμός δεν υπάρχει καν σαν λέξη.” Συνέντευξη Νίκος Μπαμπανίκας (Φωτογράφος)

Πότε ξεκίνησε το ενδιαφέρον σου για την φωτογραφία;

Από μικρό παιδί χάζευα τις φωτογραφίες. Μία τέχνη που ξυπνά τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Κοινώς σε βοηθάει να θυμηθείς σκηνές και στιγμές που έχεις βιώσει. Θυμάμαι που από 13 ετών αγόραζα το National Geographic στο σπίτι και μετά καθόμουν με φίλους και συζητούσαμε για τα ζώα, πάρκα κτλ. Από όλα αυτά άντλησα τις πρώτες μου εικόνες για τα ταξίδια και μετά άρχισα ταξιδεύοντας να φωτογραφίζω.

Ποια είναι τα κύρια θέματα που προσεγγίζεις με τον φακό σου;

Κυρίως τραβάει το ενδιαφέρον μου οτιδήποτε το τριτοκοσμικό, αν μου επιτραπεί να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη. Ίσως καλύτερα, οτιδήποτε το διαφορετικό, αυτό που είναι δύσκολο να συναντήσουμε στη καθημερινότητά μας. Παντελώς μα παντελώς αδιάφορο με αφήνουν οι άνθρωποι οι οποίοι φοράνε γραβάτες.

Πόσο δύσκολο είναι να είσαι φωτογράφος στην Ελλάδα σήμερα;

Αν και κάτοικος Ολλανδίας πλέον, γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι αν δεν έχεις επαρκή έσοδα για να αγοράσεις τον κατάλληλο εξοπλισμό, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ασχολείσαι επαγγελματικά με τη φωτογραφία στις μέρες μας σε μια Ελλάδα κρίσης.

Υπάρχει κάποιος φωτογράφος του οποίου τη δουλειά εκτιμάς τόσο πολύ ώστε να θέλεις να συνεργαστείς μαζί του στο μέλλον;

Ναι, Ο Steve McCurry ο οποίος και φωτογράφισε το κορίτσι στο Αφγανιστάν για το National Geographic. Επίσης ο Πλάτων από την Μυτιλήνη, ο οποίος μένει στη Νέα Υόρκη και φωτογραφίζει πολιτικούς να κάθονται σε ένα σκαμπό.

Έχεις ταξιδέψει ήδη σχεδόν σε όλο τον κόσμο, ποιο μέρος θα επέλεγες για να φωτογραφίσεις για 2η φορά;

Αν και πολλοί θα επέλεγαν την Κολομβία, εγώ με τη σειρά μου θα επέλεγα χωρίς δεύτερη σκέψη το Μαρόκο και τη Ναμίμπια. Η Ναμίμπια είναι μία χώρα με φοβερή φωτογένεια. Εκεί συναντά κανείς πολλά ζώα, τους  Γερμανο-ολλανδο-ευρωπαίους, αφού η χώρα αποτελούσε αποικία της Γερμανίας και τους Ελ Χίμπα, μια αυτόχθονη φυλή  που ζει στα Βόρεια της χώρας. Δηλώνω βαθιά εντυπωσιασμένος από την ομορφιά αυτής της χώρα και των κατοίκων της. Όνειρο μου, να γίνω κάποια στιγμή μόνιμος κάτοικός της. Σε μία χώρα με φοβερή οργάνωση, όπου ο ρατσισμός δεν υπάρχει καν σαν λέξη.

Τι να περιμένει το κοινό σου από εσένα στο μέλλον;

Όσον αφορά στο μέλλον… είναι δύο τα ταξίδια… στο Κολοσσαίο της Ρώμης, για να συμπληρώσω την σειρά των σύγχρονων θαυμάτων και πάνω απ’ όλα, αυτό που ανέβαλλα λόγω Covid, η Ανταρκτική.

Θα ήθελες να δώσεις μία συμβουλή στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με την φωτογραφία;

Ναι, θα ήθελα να τους συμβουλέψω να παρακολουθούν συνεχώς  μαθήματα και να ενισχύουν τους συλλόγους φωτογραφίας. Να επιζητούν να αλλάζουν γνώμες όχι μόνο από τεχνικής άποψης αλλά και καλλιτεχνικής.

Έκθεση Life Movement Η έκθεση βασιζόταν στην κίνηση της ζωής του ανθρώπου. Ο άνθρωπος ως αρχή δράσης και μετακίνησης… Διαφορετικοί τρόποι μεταφοράς. Zώα, δίτροχα, οχήματα, αυτοσχέδιες κατασκευές στην ζωή, στο νερό, μέχρι και εναέρια μέσα. Στιγμές ζωής, στιγμές μετακίνησης, στιγμές του κόσμου.

Στιγμιότυπο της έκθεσης Life Movement (Δεκέμβρης 2019)

0 Σχόλια

Υποβάλετε ένα Σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

el
Send this to a friend